O nas

Ze względu na potrzebę zabezpieczenia pobytu dla niektórych kobiet oczekujących przyjścia na świat swego dziecka oraz dla niektórych matek z małymi dziećmi eryguję
Diecezjalny Dom Samotnej Matki im. Stanisławy Leszczyńskiej „.

Początki Domu Samotnej Matki imienia Stanisławy Leszczyńskiej  w Łodzi są związane z powstaniem i działalnością Zgromadzenia Sióstr Antonianek od Chrystusa Króla.

Kobiety spodziewające się narodzin dziecka, a będące w trudnej sytuacji egzystencjalnej znajdowały schronienie i pomoc w domu sióstr przy ul. Mariańskiej 3 w Łodzi. Z  czasem wobec wzrastającej liczby samotnych matek warunki lokalowe przestawały być wystarczające. Po kilku krótkich zmianach miejsca lokalizacji w latach siedemdziesiątych dom został przeniesiony na ul. Janosika 141 w Łodzi. Jeszcze zanim siostry zdążyły przygotować pomieszczenia dla kobiet przyjęły pierwszą samotną matkę. W niedługim czasie zamieszkało tutaj osiem matek z dziećmi. Kobiety były przyjmowane bez rozróżnienia co do wyznania, wieku czy rejonizacji. Od 1960 roku do 1992 schronienie i podstawową opiekę znalazło 150 matek, przy czym zaledwie 70 pochodziło z Łodzi, bądź jej okolic. 22 matki oddały dziecko do adopcji, pozostałe zdecydowały się na wychowanie swojego potomstwa. Ze względu na ograniczoną ilość miejsc, dom przy ul. Janosika nie mógł sprostać potrzebom rosnącej wciąż liczbie samotnych matek.

W roku 1981 mecenas Maria Sawicka – działaczka społeczna i adwokat założyła i prowadziła przez wiele lat Telefon Zaufania dla Kobiet z Ciążą Problemową, widząc skalę problemów, z jakimi borykają się samotne matki, zwróciła się do Księdza Stanisława Kaniewskiego, ówczesnego Wikariusza Biskupiego ds. Duszpasterstwa Rodzin Archidiecezji Łódzkiej wskazując na konieczność powołania Domu Samotnej Matki, który mógłby pomóc znacznie większej liczbie matek i dzieci znajdujących się w trudnej sytuacji życiowej.
Z całą sprawą zapoznany został ówczesny Arcybiskup Łódzki Władysław Ziółek, on to Dekretem erygującym z  dnia 15 grudnia 1991 roku powołał Diecezjalny Dom Samotnej Matki im. Stanisławy Leszczyńskiej. Dnia 10 lutego 1992 roku została zawarta umowa między Archidiecezją Łódzką a Wojewódzkim Zespołem Pomocy Społecznej, którego dyrektorem była wówczas Pani Krystyna Osada. Na mocy umowy Wojewódzki Zespół Pomocy Społecznej powierzył Archidiecezji Łódzkiej prowadzenie Domu Pomocy Społecznej dla Samotnych Matek. Dnia 4 maja 1992 r. Archidiecezja Łódzka zleciła Zgromadzeniu Sióstr Antonianek od Chrystusa Króla, prowadzenie Domu Samotnej Matki im. Stanisławy Leszczyńskiej w Łodzi przy ul. Nowe Sady 17. Lokal jednorazowo mógł pomieścić 30 matek wraz z dziećmi. Urząd Miasta przeznaczył na ten cel trzypiętrowy budynek znajdujący się w przemysłowej części miasta, którego poprzednim przeznaczeniem był hotel robotniczy dla pracowników Miejskiego Przedsiębiorstwa Komunikacyjnego.

Oficjalnego otwarcia i poświęcenia Placówki dokonał 22 czerwca 1992 r. Arcybiskup Łódzki Władysław Ziółek w obecności władz miasta
i województwa, łódzkich posłów, ministra pracy i polityki socjalnej, księży biskupów: Jana Kulika i Adama Lepy, przewodniczącego diecezjalnej Komisji ds. Duszpasterstwa Rodzin, ks. Stanisława Kaniewskiego oraz Sióstr Antonianek. Pierwszym dyrektorem Domu została s. mgr Irena  Franciszka Kaproń.

Z dniem 1 stycznia 2000 r. Dom Samotnej Matki im. Stanisławy Leszczyńskiej wszedł w struktury Centrum Służby Rodzinie w Łodzi.

Budynek Domu Samotnej Matki przy ul. Nowe Sady 17, należący do Miasta Łodzi, który został zaadaptowany po hotelu robotniczym z upływem lat wymagał coraz większych nakładów środków finansowych na przeprowadzenie kapitalnego remontu. Nie pozwalał również na uruchomienie potrzebnych
w Regionie nowych usług w zakresie pomocy społecznej (usamodzielnianie matek, aktywizacja społeczna i zawodowa) i nie spełniał standardów jakości wymaganych w Unii Europejskiej. Ponadto niekorzystne było samo położenie Domu Samotnej Matki na terenach przemysłowych tj. w otoczeniu zajezdni autobusów oraz torów kolejowych. Koszt ewentualnego remontu i koniecznych modernizacji dotychczas używanego budynku dorównywał ilością środków koniecznych do budowy nowego obiektu.

Dodatkowym atutem było połączenie Domu Samotnej Matki im. Stanisławy Leszczyńskiej w Łodzi z siedzibą Centrum Służby Rodzinie, gdzie już funkcjonowała kuchnia ze stołówką, szkoła rodzenia i prowadzone było poradnictwo specjalistyczne. Centrum Służby Rodzinnie podjęło działania zmierzające do budowy nowej placówki. Decyzję o budowie nowego domu przygotował Arcybiskup Łódzki Władysław Ziółek. Znajdować się on będzie przy ul. Broniewskiego  1a, przy CSR.  Rada Miejska w Łodzi w dniu 24 marca 2004 r. podjęła uchwałę w sprawie przeniesienia nieruchomości położonej w Łodzi przy ul. Broniewskiego 1a, na rzecz Kurii Archidiecezji Łódzkiej w drodze darowizny. Budowę nowego Domu rozpoczęto w październiku 2009 r., 75% inwestycji zostało sfinansowanych ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego Województwa Łódzkiego, pozostała kwota to wsparcie Łodzian i darczyńców z całej Polski, którzy  przekazywali swój 1% podatku na rzecz Fundacji Służby Rodzinie „Nadzieja”.

13 październik 2011 r. w 2011 r. uroczystego poświęcenia nowego budynku Domu Samotnej Matki dokonał biskup łódzki ks. Adam Lepa. Tydzień później mamy z dziećmi przeniosły się  do Domu Samotnej Matki z ul. Nowe Sady 17 na Broniewskiego 1 a.

Jest to największy i najnowocześniejszy ośrodek wsparcia dla kobiet w ciąży
i matek z małoletnimi dziećmi.

Zadanie jest w całości finansowane z budżetu Miasta Łodzi.

Dotychczas ze wsparcia Domu Samotnej Matki im. Stanisławy Leszczyńskiej skorzystały 1234 matki i 2500 dzieci.

O Domu – ogólnie

Dom Samotnej Matki imienia Stanisławy Leszczyńskiej w Łodzi powstał w 1991 roku i działa przy Centrum Służby Rodzinie oraz przy Fundacji Służby Rodzinie ,,Nadzieja”, by nieść pomoc kobietom spodziewającym się dziecka lub rodzicom i ich dzieciom w trudnej sytuacji życiowej.  Dom jest jednym z  największych i najnowocześniejszy  ośrodków w Polsce.

Aktem prawnym regulującym kwestie prowadzenia domu, standardów usług oraz określającym zasady przyjęć jest Rozporządzenie ministra rodziny i polityki społecznej z dnia 17 stycznia 2022 r. w sprawie domów dla matek z małoletnimi dziećmi i kobiet w ciąży.  

Patronką Domu jest Stanisława Leszczyńska położna pochodząca z Łodzi, osadzona w niemieckim nazistowskim obozie koncentracyjnym Auschwitz-Birkenau, która w obozie odebrała ponad 3 tysiące porodów. Żadne dziecko w czasie porodu nie zmarło. Była przez rodzące współwięźniarki nazywana Mateczką i Aniołem Życia. Lekarz SS twardo oświadczył, że dzieci mają być topione zaraz po urodzeniu, co jednak spotkało się ze stanowczą odmową Leszczyńskiej, która po niemiecku odpowiedziała mu, że „żadnego dziecka nie zabije”. Przez 2 lata spędzone w obozie pełniła obowiązki położnej, przyjmując w sumie ponad 3 tys. porodów. Kobiety rodziły na ceglanym piecu. Noworodki obmywano wodą, owijano w kawałek prześcieradła lub – w razie jego braku – w gazety. Przed każdym porodem położna Leszczyńska modliła się o zdrowie dzieci i ich matek. Jej postawa jest wzorem dla personelu i uczy nas, aby w każdych nawet najtrudniejszych warunkach, nieść nadzieję i wiarę w to, że dobro jest w każdym człowieku.

Dotychczas z pomocy skorzystało już 1234 matek oraz 2500 dzieci. Dom zapewnia miejsca dla 60 osób – mam i dzieci, które potrzebują schronienia i pomocy. Najczęstszymi powodami zgłoszeń są bezdomność, przemoc, uzależnienia w rodzinie, brak środków finansowych i inne.

Przyjście do Domu Samotnej Matki nie jest łatwą decyzją ale warto zdobyć się na odwagę, aby zawalczyć o bezpieczne życie dla siebie i dziecka. Początki bycia w domu to czas na rozmowy z pracownikami, poznanie innych mama i adaptację do nowego miejsca. W trakcie rozmów, specjaliści wysłuchują historii życia i zaproponują z jakiej pomocy, można skorzystać.

Cała społeczność Domu dokłada starań aby dać wsparcie, pomoc, bezpieczeństwo i akceptację. Pracujemy tak, aby poznać każdego mieszkańca, pomóc mu określić swoje silne strony i obszary do przepracowania. Każda mama wyznacza sobie cele, sprawy do załatwienia i podczas  pobytu je realizuje, po to aby mogła uwierzyć w siebie i usamodzielnić się.

Mieszkańcom Domu zapewnia się bezpieczeństwo i prawo do prywatności i decyzji o swoich sprawach.

Dom Samotnej Matki – zasady przyjęć

Matka, która potrzebuje zamieszkać w Ośrodku powinna skontaktować się  z pracownikiem socjalnym Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej ze względu na miejsce w którym przebywa. Przy pomocy pracownika socjalnego należy złożyć formalny wniosek o skierowanie do naszego ośrodka wraz z dokumentami – między innymi – zaświadczeniem lekarskim o braku zdrowotnych przeciwwskazań do zamieszkania w Domu Samotnej Matki,  odpisem aktu urodzenia dziecka, kopią książeczki ciąży. Jeśli dochód rodziny nie przekracza kryterium dochodowego to rodzina ma pobyt nieodpłatny.

Dom jest finansowany z dotacji z MOPS w Łodzi i pierwszeństwo mają rodziny, które mają w Łodzi ostatni stały meldunek. Jest możliwy pobyt dla osób spoza Łodzi, za zgodą Ośrodka Pomocy Społecznej z miejsca ostatniego meldunku.

Udzielamy wszelkich informacji dotyczących formalności. Dzwoniąc do nas każda osoba zostanie odpowiednio pokierowana do odpowiednich instytucji, tak aby jak najszybciej mogła znaleźć u nas miejsce.

W sytuacji zagrożenia bezpieczeństwa, zdrowia, życia każda kobieta w ciąży i mama z dzieckiem może po prostu przyjść  o każdej porze.

Dom Samotnej Matki jest Ośrodkiem Całodobowym, pracujemy przez cały tydzień również w weekendy i dni świąteczne. Każda mama i każde dziecko znajdzie tu schronienie i pomoc.

Nasz Dom mieści się w Łodzi przy ulicy Broniewskiego 1a ( wejście od strony parkingu)

Nasz numer telefonu to 42  688 18 49

Adres email: m.krawczyk@dsmlodz.pl

Dom Samotnej Matki zasady funkcjonowania, zakres pomocy

W Domu zatrudniony jest zespół specjalistów.

Nad wsparciem i usamodzielnieniem pracują gotowi do uważnego wysłuchania pracownicy socjalni, pedagodzy, terapeuci, położna, psycholog, neuropsycholog, logopeda, wychowawca, kapelan, lekarz psychiatra, prawnik.

Na spotkania grupowe zapraszamy specjalistów min. dietetyka, lekarzy specjalistów, terapeutów do spraw uzależnień.

W domu pracują również wspaniali wolontariusze, którzy pomagają mamom w opiece nad dziećmi, odrabiają z dziećmi lekcje i robią wiele innych fantastycznych rzeczy np. Jedna z wolontariuszek domu jest fryzjerką dla mam i dzieci.

W każdym domu, po to by był bezpieczny powinny być zasady, obowiązki i prawa, które są określone w regulaminie. Jedne z najważniejszych to zakaz używania i posiadania alkoholu i środków psychoaktywnych, brak agresji i przemocy, wypełnianie obowiązków utrzymania czystości zarówno swojego pokoju jaki i części wspólnych. W domu mieszkańcy mogą przyjmować gości, mogą też uzyskać zgodę na urlopowanie. Domownicy i ich dzieci powracają do domu o 20.00. chyba, że godziny pracy są inne. Wszelkie kwestie  są zawsze omawiane na spotkaniach indywidualnych lub na społeczności.

Standard podstawowych usług świadczonych przez dom obejmuje:

• w zakresie interwencyjnym:
  • zapewnienie mieszkańcom i ich małoletnim dzieciom schronienia,
  • zapewnienie bezpieczeństwa oraz ochrony w związku z problemem przemocy w rodzinie,
  • udzielenie, w razie potrzeby, natychmiastowej pomocy psychologicznej,

• w zakresie terapeutyczno-wspomagającym:
  • dokonanie diagnozy sytuacji mieszkańca,
  • udzielenie wsparcia terapeutycznego,
  • udzielenie wsparcia w formie specjalistycznego poradnictwa, w szczególności psychologicznego, prawnego lub socjalnego,
  • udzielenie wsparcia mającego na celu rozwój umiejętności psychospołecznych,
  • przygotowanie do świadomego i odpowiedzialnego wypełniania ról rodzicielskich oraz zapobieganie bezradności w sprawach opiekuńczo-wychowawczych, w szczególności przez między innymi udzielanie konsultacji wychowawczych i prowadzenie Szkoły Rodzenia
  • pomoc w zdobywaniu umiejętności prawidłowego prowadzenia gospodarstwa domowego np. Poprzez warsztaty kulinarne i inne
  • wsparcie w podjęciu pracy i nauki, doradztwo zawodowe
  • pomoc w załatwianiu spraw urzędowych,
  • udzielenie wsparcia w uzyskaniu dostępu do lokalu mieszkalnego lub innego stałego miejsca schronienia po opuszczeniu domu
  • wsparcie i doradztwo w celu zadbania o zdrowie swoje i dzieci oraz opiekę położniczą
• W zakresie potrzeb bytowych
  • każda rodzina ma swój osobny wyposażony pokój z dostępem do łazienki ( 1 łazienka na 2 rodziny) i kuchni ogólnej
  • po przyjęciu otrzymuje się zestaw „na Dzień Dobry” a w nim nową pościel, piżamę, naczynia, podstawowe produkty higieniczne
  • W naszym domu jest świetlica, sala pracy dla dzieci, sale terapeutyczne i sale poradnictwa oraz duży ogród z placem zabaw
  • w Domu istnieje możliwość korzystania z biblioteki, sali warsztatowej do zajęć grupowych, szkoleń i warsztatów
  • zapewniamy 3 posiłki dziennie
  • w sytuacji braku własnych środków finansowych personel wspiera w uzyskaniu świadczeń.
  • każda mama w trudnej sytuacji uzyska pomoc w zapewnieniu podstawowych potrzeb odzieży, żywności, artykułów higienicznych czy leków.
  • w przypadku osób z niepełnosprawnością ruchową zapewniamy odpowiednie warunki umożliwiające swobodne funkcjonowanie tj. podjazd, winda, pokój i łazienka przystosowana dla osoby poruszającej się na wózku inwalidzkim.

W Ośrodku można przebywać rok czasu- to długi okres, aby skorzystać ze wsparcia i zadbać o siebie i przyszłość oraz  bezpieczeństwo siebie i dziecka. Jeśli jakakolwiek mama czuje, że potrzebuje wsparcia i schronienia w miejscu gdzie chce zacząć od nowa- czekamy.